Daglig liv i Straumen

Av alle væga i nord og sør er vægen best som vi dagleg kjør. Ja oppunn’ lia og nepunn’ stia i allslags før’.

E’ isen dåle då går de smått, et skrett i gongen så må vi stopp og freista nøye, før våte trøye e’ kald på kropp

Når tobakksløysa blir alt før stor, så går vi dit der han Pere bor. Der får vi svalla me mange kalla om fe og for.

Si’ meierie’ vort gjekk i stå så send vi melka vor inn te Mo. Då får vi penga som vi kan trenga på mjøl og så.

Å båta bygg vi og sett i stand så folk kan færast på åpent vann. De e’ då lite betalt for slite til arbeidsmann.

Om jakt og fiske e’ nokså smått så lev vi bygdafolk tåle godt. Skjønt våre jorde e ikkje store, så bær de godt.

Når ein og annen vil ha seg rus, di send til byen å kjøp seg bus. Men va ’kje bange, de e kje mange som held slikt hus.

Ja mangt å mykje her snakkes om frå store framskritt til fattigdom, men eitt og anna e Gudsens sannheit de slå kje bom.

Og ungdomslage ha framskritt gjort Skjønt resultat vises ikkje fort. Vi tok slik intress’ at lage minnest om vi reis bort.

Ja lenge leve kvar mann og møy så stræv og arbeid me ku og høy. Og all som driva me ljå og riva inntil dei døy. (Skvettus)

Skrevet anonymt av Lars Jakobsen Engen, trolig da han var hjemme fra Amerika i 1913-14. Melodi: ”Blant alle lande i øst og vest”.