Daglig liv i Straumen

Av alle væga i nord og sør
er vægen best som vi dagleg kjør.
Ja oppunn’ lia og nepunn’ stia
i allslags før’.

E’ isen dåle då går de smått,
et skrett i gongen så må vi stopp
og freista nøye, før våte trøye
e’ kald på kropp

Når tobakksløysa blir alt før stor,
så går vi dit der han Pere bor.
Der får vi svalla me mange kalla
om fe og for.

Si’ meierie’ vort gjekk i stå
så send vi melka vor inn te Mo.
Då får vi penga som vi kan trenga
på mjøl og så.

Å båta bygg vi og sett i stand
så folk kan færast på åpent vann.
De e’ då lite betalt for slite
til arbeidsmann.

Om jakt og fiske e’ nokså smått
så lev vi bygdafolk tåle godt.
Skjønt våre jorde e ikkje store,
så bær de godt.

Når ein og annen vil ha seg rus,
di send til byen å kjøp seg bus.
Men va ’kje bange, de e kje mange
som held slikt hus.

Ja mangt å mykje her snakkes om
frå store framskritt til fattigdom,
men eitt og anna e Gudsens sannheit
de slå kje bom.

Og ungdomslage ha framskritt gjort
Skjønt resultat vises ikkje fort.
Vi tok slik intress’ at lage minnest
om vi reis bort.

Ja lenge leve kvar mann og møy
så stræv og arbeid me ku og høy.
Og all som driva me ljå og riva
inntil dei døy.
(Skvettus)

Skrevet anonymt av Lars Jakobsen Engen, trolig da han var hjemme fra Amerika i 1913-14.
Melodi: ”Blant alle lande i øst og vest”.