Vis kilden til Liv i Straumen på 1920 og 30-tallet

Di snakk så om ke de va her før -,<br>
då levd di beire, de va vel, de.<br>
Då åt di opp både kjøt og smør,<br>
og ga seg farken i å sell de.<br>
Då va di stor, å då va di sterk,<br>
kraftig og fresk så føra og bjerk,<br>
magakatarr å blindtarmaverk<br>
kjent di kje uta namne!

Men no før tia de e kje slik -.<br>
No sell di liketel saupe.<br>
All samen tru vest di ska bi rik,<br>
om di ha lite i staupe.<br>
Sålessen e no bøndern begynt:<br>
Har di en liten klegg di ha tynt,<br>
Den ska di gjer i klengandes mynt –<br>
sånner du veit me høl i!<br>

Før i tia då ha di mat,<br>
me penningan va de småle. <br>
No kjøp di heller eit vakkert fat,<br>
å let så maten vara dåle.<br>
Alt de di får a åker å eng<br>
de ska di gjer i stempela peng,<br>
så kan di kjøp seg alt de di treng<br>
a ”knekk-knakk” og sokkerlade.<br>

Å kaka bak di så kvit og fin, <br>
ja just så kviteste snyen.<br>
Oppå ho smør di så serap-klin<br>
å ”kvernajokk” ifrå byen.<br>
Så får di då også alleslags far,<br> 
blindtarmbetennels, magakatar, <br>
tanntrekking imot høgt honorar, <br>
å meir uta same slage!<br>

Men sistpå ska eg no sei eit ord:<br>
Dåkk får kje hald meg de tel onde.<br>
Eg kretiser no i sør og nord, <br>
men de kje greitt å vara bonde!<br>
Skattan di e så jammele stor <br>
likeins omtrent i år som i fjor, <br>
striannes står di bror imot bror <br>
her i vårt gamle Norje!<br>

Di e no kommen så reint i beit,<br> 
frå Trangvik fjering tel staten.<br>
Her e så mange så ska et seg feit, <br>
å bonden han må legg tel maten!<br>
Lensmannen kjem å pant han før skatt,<br> 
kjøpmannen krev ein gagnele klatt, <br>
stoltheita krev ein sømmele hatt!<br>
Nei, de e jækli å vara  bonde!<br>

(Visa vart framført i ungdomslaget ”Heim”. Forfattar er Trygve Engen. Melodien er ein masurka som var populær på den tida.)